Hiç beklenmedik rüzgâr gibi,
Esiyor içerimde yalnızlık.
Kaçıyorum kendimden, esirliğim senden.
Neden kaçıyorum?
Sebebim?
Bana anlatmaya doyamadığın sevgin,
Şimdi neden beton sertliğinde?
Anılarımı, acılarımı kapı önüne bırakmış,
Açmaya nazlanan gülün gölgesindeydim.
Ya sonra?
....................................
���������
Ve
Zaman zamanı kovaladıkça,
Düşlerim düşünülenimden uzaklaştıkça,
Anlamaya başladım yenildiğimi.
Ama şimdi kendime aykırıyım,
Düşünüyorum da,
Ne kadar az düşünüyormuşum.