Yalnızlık çölünde,
Ayaza kesiyor yüreğim.
Çok az gündüz,
Genelde geceyim...
Karanlık birisi oldum,
Senden sonra
Zifiri...
Tüm ölü düşler uyudu içimde,
Yumdu gözlerini her biri...
Artık ayrı zamanlardayız.
Senin pencerene yıldızlar dökülür
Benimkine yaprak...
Sen masmavi bir gökyüzü bulursun,
Dışarı baktığında.
Ben kahreden bir gece,
Sabaha dönüşü yasak!
Oysa;
İkimiz aynı mevsimleri yaşardık...
Aynı yağmurlarda ıslanır,
Kış olunca buz tutar,
Baharda birlikte ısınırdık.
Gecelerin yorgunluğuna inat
Ne de güzel uyanırdık...
Artık,
Farklı sabahlara günaydın diyoruz
Şimdilerde ezan sesi hatırlatıyor,
Yitirdiğim umudu...
Sen de zaman ilerlemiştir,
Kim bilir?
Güneş doğmuştur pencerende
Bendeyse hep bağbozumu....