Başa çıkabilirdim bu yalnızlıkla..
Meğer içinde yokluğun da varmış
Sevdiğim,
Bu kadarı fazla!
Omzuma yüklediğin yüklerin ağırlığı
Sessizliğin
Ve sensizliğin sağırlığı yetmezmiş gibi
Bir de
Eylülün yağmurlu bakışları duruyorken pencerede
Ben taşıyamam bu ayrılığı...
Düserim sabahın bir vakti
Artık benim olmayan yatağa...
Durmadan yaslar akar
Saç tellerinin düğümlendiği
Ve terinin karıstığı yastıklara...
Kokunu ararım da,
Bulamam..
Binlerce güneş doğsun üzerime?
Gözlerimden bu uykusuzluğu
Bir de seni arayışları
Söküp atamam.....
Sonra bir sigara yakarım,
Tüm gelmeyislerine...
Hasretin dumanlanır sevdiğim
Buhulanır camlarım yine!
Şehir yeni güne uyanır
Oysa ben,
Her sabah ezanında seni özlerim...
Ve bütün isyanlarım
Alabildiğine ayaklanır.....
Ceketimi alır çıkarım evden
Zaman geçsin diye okurum bütün gazeteleri
Sokak lambaları daha yanmamıştır oysa
Geceden kalma sarhoşların naraları duyulur
Beraber yürüdüğümüz yollarda...
Ayrılık ne derse desin!
Bu özlem bitmez...
Ben seni arıyorken şehrin ıssızlığında
Rüyalarımı görüyorsundur sen benim
Kim bilir...
Belki de yokluğum kirpiğinde donmuştur?
Gözlerini kapatıyor
Ve beni dudaklarında eritiyorsundur sevdiğim....