Yapacak bir şeyim olmadığı zaman,
Seni düşünüyorum.
Bir fırtına başlıyor hemen, kıyasıya.....
Sen yüzeye çıkıyorsun,
Ben düşüyorum uçurumlara.....
Sanki milyonlarca yıl ötedesin
İşte bu kadar uzağız birbirimize...
Ben seni,
Hiç görmemişçesine özlüyorum.
Kollarımdayken bile..
Düşünmeye başlayınca kopan;
O acımasız...
O insanın soluğunu kesen fırtınanın içinde,
Seninle olmak vardı.
Seninle karışmak vardı toza-dumana...
Çözülür çözülmesine bu düğüm
Fakat her çözdüğümde,
Bağlanıyorum boşluğuna...
Sen şimdi,
Düştüğüm o uçurumun neresindesin?
Söyle bana!