Henüz yitirmemiştik masumiyeti..
Kederli bir çift hikayemiz
Ve buruk da olsa
Gözlerimiz vardı gülmeye yeminli...
Toydu daha yüreğimiz
Aşk dendi mi hayat diyorduk
Aniden bir şarkıya eşlik eder gibi..
Oysa
Ne çok yanmıştı canımız eskilerde..
İkimizin de
Sarhoş gezmişliği gizli şimdi bu sokaklarda.
Vedalardan sonra büyümüşüz neye yarar?
Biz, yalnız kalacak kadar çocuktuk
Bütün başlangıçlarda...
Ne zaman terim düşse tenine
Sen mutsuz geçmişini unuturdun
Ben yüreğimin rafında gizlerdim ütopyamı...
Eylül'de gelir... Eylül'de giderdin...
Ve tek bir gülüşün yeterdi dağıtmaya dünyamı...
Bir ufağı geçti mi Süleyman Dost
Üflerdi Ney' ini TEVFİK gibi
Hocası olan Şair Eşref' ten fıkralar anlatılırdı
Hatırlarsın,
Bütünlemeye kalmıştık cümleten
Ama o saatlerde bizim evde kimse uyumazdı...
İçince karnım acıkırdı benim.
Kadın yüreği işte!
O saatlerde telefon açıp
Hal-hatır sorardı anam..
Ve sen,
Güç bela öğrenmiştin nihayet
Soframıza ne çok yakışırdı
Napolten soslu makarnan...
.......
Artık eskidi o yıllar
Kala kala bu şiir kaldı o günlerden...
Şimdi ekmek derdinde
O evde yaşayan insanlar
Büyüdük ve hepimiz geçtik bütünlemelerden...
Ama hala hatırlıyorum seni
Ürküten herhangi bir aşktan kaçışımda...
Ve kulağımda çınlıyor sesin
Çayıma karanfil atmayı her unutuşumda...