nerdesın aşk?
nerdesın deliliğim?
neredesın benım canım sevilim?
beni;
acıtmaya başlatan yalnızlıktan alan,
ınsanın ıkıncı kez de
sevebileceğini ispatlayan...
ağzımdan kadehi alıp
yerıne dudaklarını koyan yeşil gozlu sevdiğim
nıye gelmıyorsun?
guneş doğmadan çık gel bır sabah
hava serınken,
yağmurlar yaparken gır odama
sırılsıklam gel!
sonbahar yalnız hiç gıtmıyor
çekilmiyor bu şehir
sigaram sensız tutmuyor
çık gel işte bır sabah!
kızıl saçlım..nerdesın sen?
hadı çık yola
şimdi gelmenın tam vaktıdır...
ozlemedın mı benı?
ellerimi aramadı mı ellerin?
ya gozlerın?
dalmadı mı gurbete geceleri
hala ne bekler durursun sılada?
canım senı çektı
anlamıyor musun...
dudaklarından opmeyı ozledım
ellerinden tutup göğsune başım koymayı
sana şiirler okumayı
ınce belıne sarılıp dans etmeyı
ve gelmenı bekledım senın
ya sen hiç mi ozlemdın benı?
ruyama gırdın dun gece
bır şey anlatmaya çalıştın konuşmadan
kısa surdu ama anladım ben
uyanma der gıbıydın
gozlerımı açınca uzuleceğimi soyledın
bu sabah da haklı çıktın sen
uyandım ve ağladım...
yıne gelmemiştin...
nerdesın bahar kokulum
nerdesın gokyuzum havam suyum
yureğine yureğimi koyduğum
nerdesın sen?
üşüyorum geceleri, çık gel..