Biliyormusun.
Hep dilimdesin
Bir kadife yumuşaklığında
Ne zaman ansam
Yüreğimi ısıtıyorsun
Gözlerimde parlıyorsun
Bunu ben değil
Öfke, kin, hırs, sıkılan, sıkışan, daralan ağlayan gülen,
dert, gam, Keder
göz yaşı seller
hiç tanımadığım eller
konuştuğum herkes..
Bir yeşilin esiri olup,
herşeyi unutup,
mutluluktan sevgiden güzellikten bahsediyorlar...
Aklıma geldiğinde
özlemlerimin bittiğini,
hasret tirenimin geliş düdüğünü,
mutluğu alkışlayan ray seslerini
hissediyorum...
Bir sabah tıraş olurken
aynanın beni keşfettiğini
hissetim.
Gözlerimle sevişiyordu.
Ayna durmadan renk değiştiriyor
çeşmeden akan suyun sesi ve buharı ile,
şarkı söyleyip dans ediyor.
-Oda mutlu olmuştu...
Aynada yeşil gözlü yakışıklımı yakışıklı
pırıl pırıl delikanlı,
çocuksu ruhlu içi fıkır fıkır.
Doğanın ve doğadaki çiçeğin, böceğin, ehli, vahşi
herkesin;
Hasretle kucaklaşmak için beklediği
ufuktan doğacak güneşin
sıcacık ve şevkatli kucağına kendini hazırlıyor,
tabiki bulutlar olmassa...
Onun tek bir acelesi vardı.
Güneşten önce
Gecenin serinliğinde bulutlarla giyinip yıldızlarla dans etmekten
terleyen çiçeği öpmekti...
Çünkü bu gün hayatımın geriye kalan ilk günü...
Orhan SOYCAN,
11 Kasım 2010- 22:52