Hüzün türkülerine verdim kendimi
Aylar oldu sen hiç görünmedin
Sensizliğimin darağaçları sıra sıra uzanıyor tan vakti
Hangisine takılacağımı söylemedin
Kanadalı turnalar da görünmez oldu şimdilerde
Gökyüzü maviliğinden soyundu
Ömrümün kar yağmış günlerini yaşıyorum
Sensizim üşüyorum
Dolunayın bu yüzünde yine sen olmalıydın
Gözlerinde mor karanfil renkli gülücükler
Avare kalbimi yanı başına almalıydın
Gece uzadıkça uzamalıydı kucaklarımızda
Kaç zamandır güneş bile vurmuyor pencereme
Sabah ayazları yakıyor yüzümü
Ne ettim de dağlar ardına yolladım ömrümü
Hayatım yeni baştan sensizlik tuzaklarında
Ne hayâl ne rüyâ görüyorum
Yüzünü, gözünü unuttum mu ne?
Ağzımın tadı tuzu yok şu günlerde
Dükkân kapalı, hastayım, gönlüm yasta
Oysa sıralı her mevsim sensiz tüketti beni
Düşlerim sonbahar yaprakları gibi kavruldu
Sevdalı yüreğim çığlık çığlık şimdi
Kulaklarımda hasret davulları ağlıyor
Saçlarımda yorgun çiy damlaları
Aklımda kör olası sensizliğim
Kim bilir hangi gurbet akşamında,
Hangi deniz kenarında öleceğim?
Oyhan Hasan Bıldırki