Bir şeye benzetirim kendimi durmadan
Tüyleri uzamış solgun kendimi
Bütün kapıları açarım belki de korkumdan
O incecik kelimeler içindir bu yalnızca
Kaybolur kurtarmasam uzay karanlığımda
Resimler yaparım kırmızıdır sokaksızlıktan
Çünkü ellerimi yaparım yüzümü yaparım
Teraziler kurulur işler tatlı vücudumda
Renklerini yaparım mavisi değişken sesli kara
Kum gölgeli yeni balıklar geçer altından
Kralların ölümünü bir onlardan anlarım
Bir onları anlarım kadınlardan
Bir şeye benzetirim kendimi durmadan
Kervanlar geçer uzanırım ayaklarımdan
Bir yerde dururum güneyde dış kapılarda
Bilmem her keresinde böyle olur anlamam
Bir o yüzden anarım öperim fantomayı
Yeryüzünde işte kadınlar ve erkekler için
Ve bir derinlik için yemyeşildir saçları