Sayılı günler hatrına yaşanan ömrün,
Katran karasına bulanmış,
Aydınlık sabahlarına dem vuruyorum.
Kutbun ayazına rest çeksede yüreğim;
Hâlâ ayakta olan benim; üşümüyorum.
Beden burda duruyor; ya ruh nerde kimbilir?
Bir elimde kalemim, diğerinde bir mendil,
Gözlerim ağlamaklı;Düşünüyorum.
Zaten belli değil mi sonumuz ne olacak?
Ben sonumu en başa alarak yürüyorum.
Kader bize baş eğdirmez ,yaşarsak...
Menzile henüz vardım;Yaşamıyorum.
Seni düşünmek sorun değil; ama
Ulaşamıyorum