Merhaba canım..
Mektubuma başlarken sana seni anlatan..
Birbirinden özel kelimeleri yazmak isterdim önce..
Tıpkı.. inci tanesi gözlerin gibi sıralamak isterdim ardarda..
O sıcaklığını hissedemediğim güzel ellerine aldığında
Bu kağıt parçasını..
Seni anlatan kelimelerin ışıltısıyla..
Gözlerinin o eşsiz ışıltısının birleşmesi ..
Ne muhteşem olurdu kimbilir..
Ama gerçekten seni anlatabilecek kelime var mı bilemiyorum..
Ardından hasretlerimi yazmak isterdim tek.. tek..
Her bir parçanı.. her bir yanına duyduğum..
En sıcak özlemelerini anlatmak isterdim..
Keşke becerebilseydim..
Bir yudum suyu içerken.. bir lokma ekmeği.. bir parça yemeği yerken..
Yarısını senin.. yarısını kendim için tattığımı..
Bir çiçeğin üstüne konan kelebeğin
Rengarenk kanatlarının ruhuma verdiği renkleri hatırlattı..
Soğuk birgünün ardından..
Tıpkı sesini duyduğumda yüreğime inen sıcak bir duygunun tadını hatırlatan..
Ocağı hiç sönmeyen yuvam gibi olduğunu
Yazmak isterdim sana..
Sana sevgimi anlatabilmek isterdim..
İsterdim ama yapamıyorum..
Yapabileceğim sana sevgimi anlatmak değil.. yaşatmak..
Ucundan tutunmaya çalıştığım mutluluksun bana..
Oysa o mutluluğun tek sahibi olmak..
Umutlarıma sımsıkı sarılmak isterdim..
Yarınlarımı mutluluğumla..
Yani seninle yaşamak isterdim..
Ne düne bağlı kalmak..
Ne bugünü senden uzak yaşamak..
Seni yarınım bilmek... hasretini çekmek..
Varlığına doyasıya kanmak isterdim..
Seni neden sevdiğimi bu kağıt parçasına.. bugüne.. bundan sonraki hergüne kazımak..
Seni kendi ellerimle alnıma yazmak isterdim..
Şimdi ara veriyorum mektubuma..
Sevgim aralıksız.. gitgide çoğalırken..
Hasretinin kollarına bırakıyorum..
Ve seni..
Her şeyden çok seviyorum...