Bir zamanlar enginlerde... doruklarda süzülen yaşamının hakimi zanneden bir şahindim ben..
Gün geldi ayaz vurdu..
Gün geldi acımasız insanlar..
Çoktandır kanadım kırık..
Çoktandır yüzüm yaşamdan öte dönük..
Hiç ummadığım bir anda nerden çıktın karşıma..
Bana yeni zirveler gösterdi gelişin..
Yeni bir gökyüzü gözlerin..
Uçmak için can veririm..
Öyle bir varsın ki bende anlatamam.. anlayamazsın..
Çık aklımdan biraz da.. bari biraz nefes alayım..
Ama yüreğimden asla.. asla çıkma..!!!
Ne kadar olumsuz bir hayat olsa da dünde yaşadığımız..
Hep söyledim.. hep söylerim..
Her yeni gün.. yeni umutlar getirir..
Sevginin ölüme terkedildiği bir yerde..
Ben de sevgiyle birlikte son nefesimi veririm..
Seni gördüm.. bir kez daha inandım..
Ne güzel insanlar varmış hala..bu evrende..
Nerde olsan gidilecek..
Yaşamına da ölümüne de sevilecek...
Anladım ki duygusuz olmuyormuş...
Sesler.. görüntüler..şarkılar.. şiirler..
Anladım ki daha yaşanmadık neler varmış neler...
Anladım ki içimdeki volkanı patlatacak çok özel bir duygum varmış..
Seni hissetmek ne güzelmiş..varlığını bilmek...
Anladım ki..
Yaşamak demek bu duyguyu hissetmek..
Bu duygumu sevmek..