Belki ak düştü saçlarına
Belki sevmekten yorgunsun
Sevgiden yoksun
Belki eski bir plakla
Maziye yanıyorsun
Haklısın
Hayat eskisi kadar avans vermiyor
Koşar adım yaşamaktan yorgunsun
Umutların gülmüyor artık yüzüne
Fallarda bile çıkmaz oldu mutluluk
Ömür geçip gidiyor mu ne!
Neresinden yakalasak hayatı, neresinden
Biliyorum
Sende artık boş verdin, bıraktın kendini
Hiç kimse anlamadı seni
Sevemedi olduğun gibi
Denize bırakılmış istiridyedeki inci tanesi
Ve anasından ayrılmış bir çocuk kadar yalnız sın
Oysa..! Ne umutların vardı senin, ne hayallerin
Kimselerin göremediği düşlerin vardı hani
Onları hangi zalim sevgilide bıraktın
Bak! Genç yaşında ak düştü saçlarına
Yorgunsun sevmekten, sevgiden yoksun
Hayli zaman oldu sesini duymayalı
Gizli gizli mektup yazmayalı çok oldu
Kapanmış bir telefonda kaldı yasakların
Ve sevinçlerin
Pişmanlığın zaman zaman
Yarım yamalak yaşanmışlığın
Her şeye rağmen sevmek güzeldi
Güzel di dalıp dalıp gitmek uzaklara
Umut etmek beklemek çok güzeldi
Hiç kimseye güvenmiyorsun artık
Kimseye dönemezsin sırtını
Oysa ne çok dostun vardı senin, ne çok arkadaşın
Gecelerce gezdiğin, sabahladığın
Çare aradığın dertlerine
Hani elli gram leblebiyle iki kişi bir büyüğü devirdiğiniz
Dostun vardı senin arkadaşın
Ve paran vardı paylaştığın
Şimdi gücüne gidiyor aranıp sorulmamak
Bir selam bile gönderenin yok
Hep yollarda gözlerin
Artık bekleme
Herkes yarı yolda koyup ta gitti seni
Çok geç anladın yalan olduğunu sevmelerin
Sevilmenin ise bir talan
Görmek istemedin sırtındaki hançeri
Koynundaki yılanı besledin
Kendini kandırdın hep
İhanetin yağmuruyla ıslandın
Kimse farketmesede erken yaşlandın
Şimdi uzaklarda hüzzam bir şarkıdır
Seni ağlatan yanlızlığın kıyısında
Ve eski fotoraflar
Yazık çok geç artık
Maziye bir bakıver
Neler neler bıraktın
Ak düştü saçlarına
Sevmekten yorgunsun
Sevgiden yoksun
Şimdi eski bir plakla
Geçmişe yanıyorsun...