03:36 VE HER GECE
Olmuyor işte
bir yanda Rachmaninof
bir yanda alışveriş merkezleri
dolanıp duruyorum ilk gençlik aşkları gibi
köleliğini öven sözlerle bezeli kitapların arasında
sokakların ortasında ve evlerin içinde
bir kanepe üzerinde ikibüklüm ve yalnız
-ki çok veremli bir noktürn kadar elverişliyim
intihara-
bir çıkış arıyorum: Sonundan başına
işçilerin yaşlı fahişelerin genç ikizlerin
dönüp kadın gibi kokan o boklu travestilerin
-Beyoğlu masalı değildir anlatılan-
konu olmadığı filmler de çekebilen marjinallerin de
otobüs kuyruklarında piyano çalabilen maymunların da
köle olmayı kendileri seçen kadınların da
içinde olabileceği derin veremli bir noktürn öncesi
bir çıkış arıyorum sabaha karşı
çoğulları arpa etmeyen ince belli pencere önü kızlarını
ardından baktırmayan o çocuk aklı kışlarını
-asla bilmediğiniz kışlar-
ağlamaktan gözleri süzülmüş, ırmak gibi delikanlıları
kimsenin anlamadığı kemancıları, kancıkları, muhabir çıraklarını
renklerle bezeli gökkuşağı tepelerini
gerçeküstü resimleri anlayan bir resim öğretmeninin kendi
portresi önünde intihar edişini
çarmıha gerilmeyen isa'nın göğe yükselişini
-belki çözülebilir karmaşa, bu sahne-
namaz vakti devrim olmayacağını bilen sevgili kulları
devrim vakti istişareye gelen müridlerini öpen usta'yı
çevirisini az önce bitirdiği kısa hikayelerin içinde
eski sevgilisini düşünen masa lambası yazarlarını
en ince dokularına kadar anlatabilen veremli ama sıradan
bir noktürn öncesi,
sabaha bir çıkış kapısı gibi bakmayı biliyorum: bu umut!
II
sakince süzülüyorsun doğu'ya doğru
önünde işlemeli bir yorgan, düşlerin, iç geçirerek
savrulan yazıların: kadınlar için tuttuğun günlük
sabaha varır mısın
kakmalı kapısında Luksandra, bakışları ahenkli
örneklenemiyecek dudakları
asrî zamanları tanrıçaları gibi giyinse
sever miydin O'nu?
az ilerde o çocuk ağaçları, annelerinden uzak çocuklar
babaları bir selvi ağacından nil'in kıyısında çiçek açan
kardelenler
yaprakları ile zengin KuşSürüleri,
tablolardan fırlayan boya artıkları ile örülmüş bir duvar
spatula ile kazınmış erkek yüzleri, kara derili
otobüste görsen yer verir miydin O'nlara?
uykuya dalmanı sağlayan karanfil kitabı
aslında her zaman yanında taşıdığın ve gördüğün
ilk güzel kadına verebileceğin tütsülü yüreğin
hep sakladığın çocukların
-içinde ne çok var
biliyorum bekliyorsun
o sokaktan inerken karşılaşacaksınız
intiharın en güzel zamanında olacak ay
gözleri sana baktığında elinde dokunup canını alacak
ne çok eşya var odanda
-ah şu sevimli küçük biblolar, tablolar, kapaklar
kitaplar, ince dergiler, kağıtlar...solup gitmiyor musun
görmüyorlar mı, neden, ben dokunamam sana bilirsin. dokunmam
yasak. ama yanında uyusam, hoşuna gider bu. çıplaklığım
rahatsız etmiyor seni, oysa gizlice seyrederim seni hergün
odanda sırılsıklam...kızma. bana bakınca yeniden anlam
kazanıyor AŞK. sen bana dokun, ben kıyamam, çünkü
parçalanırsın: UNUTMA kadınım ben-
III
seni görüyorum bazen, düşen melek masalı
büyük eposide'ler halinde kalın ciltli
şimdi açsam televizyonu bulurum hangi kanaldasın
ama sen, çocuk gibi: hep benim yanımda hep içimde
odalar arası kuş resitali gibi, konser salonunda ölüm!
gafil avlarsın beni hep, ya bir şiir başında ya azalmada
ama elimi tuttuğunda unuturum tüm omerta'ları, kanunkoyucuları
süzülür yanına oturur, gerçek olmanı diler ve seni öperim.
sonra hayaller, şiirler, ham maddesi imgemin
dökülür durur senin için: senin için
sen ne zaman kaybolsan
ben kendimi bulurum: sarkaç ve eylemsizlik
IV
fildişi tarağına bak soylu güzelim
niceleri gibi senin de saçlarından başlar ölümün
ve bu yüzden kuaför yorgo'ya danışırım
çünkü saçlarında ölümün büyüsü yatar.
taradığında sanki bir mezarcı hafifçe alır üzerindeki
ayrık otlarını ve yüzün ortaya çıkar
ama güneştendir bizim aldanmamız: bir ölü yüzünü bile
güzelleştirir güneş!
gündoğumlarındandır bizim yaşama fermanlarımız
kimdi o?
cevap veririz: Tanrı
belli belirsiz güler karşıdaki
V
olmayacak asla
sen ve sabahın tortulu suratı