Onun kendine yakıştırdığı yalnızlığı ve sessizliği gibiyim.
Konuşmayıp tıkandığı tüm anlar gibiyim.
Unutmak bu kadar kolaymıydı?
Suçlu ben miydim, yoksa sen mi?
Uzun yollara sessizce gidip,
Unuturum dediklerinden mi yaptın beni.
Oysa ki tutunmak istediğim daldın sen.
Dalımı zamansız kırdın, bıraktın....
Hiçbir şeye şaşırmıyorum artık.
Şu kısacık hayatta,
Ne halim varsa görmekle meşgulüm ben.