Gül idi bülbülün dünyada yurdu
Kışları es geçti baharda durdu
Saati her zaman vuslata kurdu
Yaşama neşeyle akıp çağladım.
Enginde seyreden garip noktayım
Nefesim koksa da karnı toktayım
Sensiz bir seferde kaldım yoktayım
Hasreti gönlüme çakıp dağladım.
Gözümde damlaydın şimdi oldun sel
Mevsimde bahardın şimdi soldun gel
Daha dün benimdin şimdi oldun el
Maziye özlemle bakıp ağladım
Bülbüller ötmüyor bir gün bağımda
Çıkmadın karşıma geçer çağımda
Takılan bir umut yoktur ağımda
Geceyi koluma takıp ağladım.
Feleğe bir türlü geçmedi sözüm
Ak mıydı karamı seçmedi gözüm
Yüreğim kor gibi sönmedi közüm
Yaşama ağıtlar yakıp ağladım.