Annem kanaviçe işlerdi
Çaprazın bir bacağı acı diğeri sevinç
Birbirini örter giderdi.
Bilirdi ki bunca emeğin sonu
Koca bir hiç.
Annem evi süpürürdü
Saçları kederleri sürüyüp giderdi
Yerlerde umudun çiçekleri açardı.
Annem ekmek yapardı
Hamuruna sevgi mayası katıp
Sabrında pişirir
Azı çok ederdi.
Annem masal anlatırdı
O sultan babam padişahtı
Kimimiz peri kimimiz huri
Annem bir gün göçüp gidiverdi
Sessiz sedasız, hiç habersiz
Tertemiz, günahsız, lekesiz.