Neşeyi paylaştık.
Hüznü,kayıpları,geceyi, sırayı, simiti, sahayı, evi paylaştık.
İki elimizle,ikiye böldük dünyayı.
Kan bağı olmadan, kardeş deyip pay ettik.Kardeş payı dedik..
Aynı ellerle veda ettik,aynı ellerle ısındık, aynı ellerle dua ettik..Yedik, taşıdık,yazdık..
"Seni seviyorum "u ilk parmak uçlarına yazdık.
El dediler bir gün,yabancılara!
El kadar yakın, el kadar mübarek yo
ktu aslında.
Sokak yaptığımız parmak aralarına, güneş görülen dokusuna el dediler.
El -i aleme çevirdiler.
Zuhal dediler güzel bebeklere.Güneşe uzak ettiler.
Herkesle birşeyler paylaştık.
Aş, yürek, yastık..
İki elimizle ikiye böldük dünyayı.
Bir şarkıda bin kişi ağladık.
Bir filmde bin kişi duygulandık.
Bir uzaklık belledik sonra.Bir km. Bir kişi. Bir mesafe..
Gökyüzünü diyorum baştan beri,gökyüzünü unuttuk işte!
Hepimizin paylaştığı tek ortak şey gökyüzüyken, ekvatoru var saydık. Hayali çizgileri engel yaptık.
Alın kıymetliydi.
Alın terdi.
Alın yazı.
Alın açık.
Aktı alın ak.
Her cümlede tahta oturttuk, zirveye ulaştık sandık.
Secdeye yaslamadık.
İki el dengeyken, paylaşmak demekken..
Bine böldük dünyayı.
Düşünen varlıklar eşittir insanlar olmadı sonra..
Mezhep oldu,din oldu,ırk oldu düşman olduk.
Hepimizın emin olduğu bir yaratıcının varlığıyken, bin sebeple el olduk..
Bir kitabı bin kişi okuduk.
Bir kişiye bin kere aşık olduk.
Bir tek aşkımızı kimseyle paylaşmadık.
Unuttuk değil mi? En yakın arkadaşlar hep değişti.Daha büyük sıralara geçildi. Kağıt oldu paralar,önce demirdi.
Gökyüzünü diyorum baştan beri aslında.Gökyüzünü unuttuk işte!
Hepimizin paylaştığı tek ortak şey gökyüzüyken, şemsiye açtık.İki elimizle,gökyüzünü ikiye ayırdık.
Uyuduk,ikindide uyandık.
Yine kaçırdık.
Aşıktık biz aşık.
Gökyüzünü aşka boyadık.
Beyhude ettik;
Berhudar olsun.