Sırt sırta vermişti
Simsiyah olmuş
Sokağımızın başındaki ahşap evler
Yağmurlarda ağlaşırlardı
Bizim gibi
Kimsecikler duymazdı
Gece karanlığında ayı onlar parlatırdı
Çatılarındaki kiremitlerin arasında
Benim. Ah! benim, benim halimi de
Bir tek onlar anlardı
Ciğerlerime basarken sigaramı
Közümden korkarlardı
Gece yarısında seni sardığımın
Öptüğümün tanığı
Sırtımı verdiğim konaklar
Davacımız olacak parke parke sokaklar
Yakacak bizi bu sevdalar
Kül olacağız,biteceğiz konaklar