Dün gene parktaydı o vefasız
Adeti olduğu üzere erkenden gelip
Köpeğini gezdirdi sabah serinliğinde.
Tasmasından kurtulan köpek
Çimenlerin üzerinde hoplayıp zıplarken
O da bir kanapenin ucuna ilişip
Kitabını okumaya başladı
Sakin bir şekilde
Öylesine rahat,öylesine pervasız ki! .
Dünya umurunda değil sanki.
Kanapenin öbür ucunda kim var?
İnsan mı,eşya mı?
Canlı mı,cansız mı?
Hiç aldırdığı yok.
Varsa yoksa köpeği..
Bir de o kahrolası kitabı..
Şunun yaptığı işe bak! .
Burada kendisi için yanıp tutuşan,
Aşkından helak olan biri var.
Ona hiç dönüp bakmıyor,
Bakmak ne kelime?
'Varlığından bile
Haberi yokmuş' gibi davranıyor
Ama gitmiş öbür tarafta
Ya kitap okuyor,
Ya da köpeğiyle konuşup oynaşıyor..
Hatta bununla da yetinmeyip
Arasıra da öpüşüp koklaşıyor..
Bu kahretmez mi insanı?
Üstelik te benim gibi
Ona bir kara sevda ile tutkun olanı?
Altı üstü bir köpek bu! .
Aşktan,sevdadan,öpüşmekten ne anlar ki?
Hele caddeyi geçerken
-Herhalde ezilmesin diye-
Onu tek eliyle kavrayıp
Göğsüne bastırması yok mu?
İşte bu
Daha da bir kahrediyor beni.
Adeta öldürüyor,
Diri diri mezara gömüyor.
Hangi aşık buna dayanabilir ki?
Üstelik o küçük şeytanın
Yaslanıp pamuk gibi sineye
Alaycı gözlerle bakıp
'Ne haber? ' dercesine
Kaşını gözünü oynatarak
Nanik yapar gibi
Dil çıkarıp caka satması da
İşin tuzu,biberi.
Ama nasıl kıskanıyorum onu,
Nasıl imreniyorum o küçük şeytana?
Bilemezsiniz.
Yerinde olabilmek için
Neler vermez,
Neler feda etmezdim! ?
Tahmin bile edemezsiniz doğrusu.
Sakın 'bu nasıl iş? ' demeyin,
Sakın ayıplamayın beni.
Hiçbir terslik yok bu işte.
Bir gün bir 'fino' olmaya özeneceğimi
Rüyamda görsem,ben de 'saçma! ' der,
Ben de inanmazdım herhalde.
Ama aşk bu,sevda bu!
Üstelik te 'en kara' olan cinsten.
Böylesi
İnsana neler yaptırmaz
Ne hallere sokmaz ki?
Nitekim siz de şahitsiniz işte..
Siz de görüyorsunuz olan biteni.
O taş yürekli vefasız
Bu kara sevda yüzünden
Beni nasıl değiştirdi
Nasıl bütün kişiliğimi yokedip
En sonunda
Beni nasıl bir 'fino' haline getirdi,
Siz de görüyorsunuz.
Görüyor,ama eminim
İnanamıyorsunuz.