Yalnızdık...
Sığınmıştık,
Haz dünyasındaki;
Toz bulutlarına.
Kaçarken dünyadan;
Gözü yaşlı,
Aç bir çocuğa yakalandık.
Ve çocuğun göz yaşların da,
Eridi tozdan bulutlar.
Bir ceylan vurulmuştu işte,
Ve aslanların yüreği burkulmuştu.
Mutluluğumun sebebi,
Ardımdaki çocuğun;
Nasırlı elleriymiş,
Nerden bilirdim.
Döndüm arkama,
Baktım çocuklara.
Hep arkada kalanlara,
Unutulanlara.
Gördüm,
Yüzlerindeki gülümsemeyi;
Yüzümden yansıtıp,
Yaydım yaşamıma.
Ve hep gülümsedim,
Yaşama.