Ne uzun zaman oldu kalemimle kağıdı buluşturmayalı
Ne uzun zaman olmuş bazı şeyleri unutalı,
Senle sonkez buluşmamızda şiire ve sevgiye
Yemin etmiştik hatırlar mısın benim vefakar kalemim.
Ama gel gör ki kim bilebilirdi ki sevgiye gebe kalmış,
Anlamını yitirmiş ve yalnızlığa mahkum edilmiş bu kalbi
Ve yazmaya yeminli bu kalemi
Yeniden ilk gün ki şevkle ve arzuyla yazdıracak birinin çıkacağını
Kim bilebilirdi ki?
Kim bilebilirdi ki şu acımasız vefasız hayatın
Bir gün gelipte bana da gülebileceğini
Kilometrelerce uzakta olan ama yanı başımda hissettiğim
Kalbi beklide bir gün benim için atabilecek bu kişinin
Bunları yazdırabileceğini kim tahmin edebilirdi ki.
Bu uzaktaki kalbin bir gün benim içinde atabileceğini düşünürsek
Bu acımasız hayattaki küçük tatlı bir tesadüf neleri ardından getirmezdi ki
Neden diye soracak olursan
Çünkü ;
Benim açlığım aşkadır
Al yüreğim senin ,
Gözlerinde benim olsun.
Demeyi inan çok isterdim şu hayatta
Ruh ikizim.