Unutulmaz
ne aklım ne duygularım
baharda sarmaşıklar kadar
taze çiçeği koparmak mı?
bir gülün özünde bir söz vardı
sözün içinde bir duygu
duygunun içinde bir kalp
kalbin içinde biri vardı
adı sarmaşık dedim ya
sarmaşık saçlarını örtüyordu
aslında gözleriydi bahar
adını sakladım iki dal arasına
güz gelince bana küstü
ayaz geceler vardı sakladım
bir gece vardı çok ağladım
dolunay vardı ve yıldız
iki çeşme ve gözlerde akan
nehir kenarında biri vardı
bir söz vardı suya attı
su taştı mevsim bahardı
dedim ya uyuyordu saçları
adı sarmaşık içinde bir gül
doğdu güneş açarak
güneş açtı gözlerim
söz içimden kaçtı birden
tutamadım
söz uçtu gözlerimden
gözlerimden sana kaçtı
ağladı ağladı bulutlar
toprağa sürgüne gönüllere
aradan zaman aldı sakladı seni
bir bir saydım kaç gün oldu
bir gün söz içimdn sıyrıldı artık
bir şiir yazdım üfleyerek
rüzgar aldı yağmur yağdı aniden
adı sarmaşıktı bir çiçek
bir güldü
güldü ve bir kadının gözlerine inerek
gözleri parladı yıldızlar kıskandı
ay küstü güneş kucak açtı
güzeldi gül
güzelin gözlerinde
güzel düşündü birde düşleyerek
güldü güldü gözlerinden
bir damla yaş düştü gözlerime
toprağa sürgünlere günlere
söz verdim unutulmaz biriydi
adını sarmaşık koydum senin
sarmaşık gözlerinde iki gül var
gülün birini al
birinde gül
birinde ağla
sarmaşık bu gülleri sakla
toprağa bahara güze
sarmaşık bir gül sana
bir gül benim gözlerimde hala
sarmaşık sen ağlama
unutulmaz birisin
doğdum öldüm topraklara bir sor
sarmaşık sen ağlama artık
bir gül saldım sana
içimden içimden içimden
sarmaşık sakla beni
içinde içinde içinde
güzeldi iyi oldu güldüğün
gün olurda bir gün
bir gül vardı bulduğun
ağlama olur mu
unutulmazsın biliyorum
aklımda nefesimden başka
ruh ile ben arasında
içimde bir yerde saklanmalısın biliyorum
ne zaman istersen doğacaksın
içimden bir avuç söz ile
gözlerine gözlerine
sonra bir gün
baharda yazda
karda kışta hep sen
ağlamayacaksın artık
biliyorum.
Unutulmaz,
seni seviyorum...