Ey hayat! ! ! ! ! ! ! ! ! ! 1
Ey hayat meydan okuyorum sana
Korkmuyorum senden
Korkutamıyorsun artık beni
Daha ne alabilirsin ki benden
Önce düşlerimi
Ardından umutlarımı çaldın
Acımadın devamını da getirdin
Sevinçlerimi ve gençliğimi çaldın
Söyle konuş daha ne alabilirsin
Daha ne kadar acı verebilirsin ki
Çalacak ve alacak daha başka bir şeyim kaldımı
Bütün acıları verdin bana
Özgürlüğümü elimden aldın
Kafese koydun beni
Acılara tutsak geçirdim
En güzel yıllarımı
Umutlarım tükenmiş bir halde
Sevdiklerimi mutlu etmeye çalışırken
Bir daha çıktın karşıma
İçimde sönmek bilmeyen bir ateş
Daha da alevlendi sayende
Umudum yoktu artık
Ama yine engel olamıyordum kendime
Git diyen tarafım
Gitme diyen yanımı ezip geçti
Her zamanki gibi
Rüya gördüm
düş gördüm yine
Ayaklarım yere basmadı
Uyanmak istemedim
Keşke evet keşke o an ölseydim
Güneşin yüzüne bakarken
Onun ışıkları altında eriyip giderken
Huzur içinde ölseydim
Sende suç yok dünya
Sende de suç yok hayat
Suç bende ve söz dinlemeyen kalbimde
Ne yapabilirdim
Nasıl geçebilirdim önüne
Nasıl atma dur diyebilirdim
Diyemedim, önüne geçemedim
Ve tekrar aynı senaryo
Tekrar aynı sahneler……….