Yarım kaldığı yerden kanayan
Bir hazin coşkudur bazan
bazan yağmur öncelerinin
Çıldırtan boğuntusu
Hangi gülüşün rüzgarı dağıtır
gözbebeklerine çökeren pusu
yarılmış topraklar bırakır geride
dinivermiş bir deli su...
ey hüzün
tomurcuk patlayışlı
rüzgarda hazan
yağmur bakışlı hüzün
kayaları delen gülün düşüsün
ki anavatanısın
kahredilmiş bu firari yüreğin
evsiz serseri aşkların
yattığı ağaç altısın
içimdeki, su bilmemiş ağacın
emdiği özsu hüzün
acının bağrında açan al gülün
gülüşüsün
değilse
senden önce ve sonra
kadim bu acı
ben yine kendimi çarpa çarpa akan çay
ki yaralı bir kanadı
uykuma sureti düşen her kuşun
can tadım
an anla buluşur
andan ayrılır
can canla kavuşur
candan ayrılır
dem olur yağmalanırsın
yırtılır gülüşünün giysisi
paralanırsın...
bir yol aşkımız
bu hüznü vatan seçmiş
ne ayrılık ne hasret
silemez bakışıma
gökyüzüyle çizilen adını
yeter ki ihanet yüreği dalamasın
o hep gelir
çok sürmez ayrılığı
kadim konuğu yürek sofrasının
yalnızlığın kapısını aralayan rüzgar
bekleyişin camından
dökülen ay ışığı
hüzün...
ey hüzün
yakamoz sekişli
yıldız gülüşlü
kokusu yar esişli
ki bütün iklimleri ömrümün...