Kürtük kürtük bir türkü tutturur kar
acıdan acıya sınır yok- toprak kanar
beni senden ayırma
türkün türküme akar
Mem û Zin' i bir mezara koydular
İlenemem kurur dilim
zulümler kardeş kılmış bizi
indir silahını ey gerilla
benim de sevdiğim var
ay dökülür yanağına dağların
zindanları sana-bana
zulüm koyar yasasını ölümün
yağmalar gözyaşını
ekmeği bular kana
ne vatan tanır- ne sınır
silâh silah- öfke öfke kışkırtır
seni bana- beni sana
kaç bin yıldır çerağ yaktık
unutulmuşluğun vatanlarında
ışığını destanlarla donattık
ağalar büyüttük kanımızla azametli
şıhlar zuhur etti bağnmızdan
korku suretli
bütün cephelere kurbanlık gittik
türkülerimiz kardeş bizim
gözyaşlarımız aynı pınardan gelir
ahımız hısım akraba
düşmanımız bir
beni senden ayrıma
çınar ikiye dilinir
bu türküyü yakan yürek
kavrularak güzelleşmiş binbir acıda
kurşun yakıştırmaz körpe bebeye
öksüz koymaz anayı
telörgüler çevirir mi sevdayı
sana tetik çekmeğe varmıyor elim
zulüm sınır tanımıyor ikimize de
gel zulmün kalesini yerle bir edelim
bu ülke ikimizin
tutsak yaşadığımız
bizim bu koca tarih
bu orman
bu rüzgar
kaldır silahını ey gerilla
benim de sevdiğim vur