her zirvenin bir uçurumu olduğunu unutmuş
yamaçlara
yokuşlara
sarplara
akıyorsun
bir düşsüzlük fırtınası sayıyorsun geriye dönüşleri
hangi adaya çıksan gemini yakıyorsun
içindeki uçurumlar daha da büyüyor çocuk
geçtiğin limanlan kan içinde bırakıyorsun
yüreğin bu kadar mı hançer ormanı
aşkların bu kadar mı yargısız infazlarda
bundan mı
kasırgalar içinde severken
her şeyi yıkıyorsun çocuk
biliyorum
sana göre değil durgun sular
biliyorum
nerede olursan ol yabancı kalacaksın
suskunluğun sustası olacak hoyratlığının
içindeki su bilmemiş çoraklar
her kentten sürülüşünde isyan harmanlayacak
gülüşünden gökyüzü yırtılacak çocuk
zaman paralanacak
bulutlar aralanacak
bakışından hep o sürgün güneş doğacak
yalnızca güzelliğin hükmettiği yüreğinde
ceylanlar suya inip
göçmen kuşlar havalanacak
anılamayacaklar
dalgın duruşlarında
bir çift pars boğuşacak
herkesin kârı değil anlamayacaklar
bir avuçluk yaşamda
senin kuraldışılığın doğrudur
sen bildiğin gibi kanat
yasaları
ölçüleri
suskunlukları
elbette gözü kesmez herkesin
ama yaşamak budur işte
direnmektir
acıdır
savaşmaktır
coşkudur
yaşamak budur...