İnsan insanı yerken,yamyamlar kahkahada.
Habil ile kabilde başlar amansız kavga.
Rabbine sen isyansan, insanlığın yok olur
Bu hengame içinde,nasıl gönlüm hoş olur.
Zemheri yaklaşırken yuvasızlar ne yapar,
Tok,aç halini bilmez akrabaya kem bakar.
Sen imanı bilmezsen,merhametin yok olur,
Bu anlayış içinde,nasıl gönlüm hoş olur.
Kur'an ayetlerini adına emir sayıp,
Tanışmassan kendinle,nefsini kıral sanıp.
Ne ağalar, paşalar elbet birgün yok olur.
Ölümü unutanla,nasıl gönlüm hoş olur.
Bak kardeş bu şiiri sanat sanıp okuma.
İnsanlık sana muhtaç kendini onsuz koma.
Yanlız sanki ben varım,benimle olmaz olur,
Nefsine tapanlarla nasıl gönlüm hoş olur.
İnsan,herşey insanın,gerisi hep angarya
Din yanlız senin için uymak için nizama.
Yanlız O'na ibadet,yanlız O'na kul olur
Kula kul olanlarla,nasıl gönlüm hoş olur.