bir kayıp zaman yaşadım sanki,
sessiz ve sakin günleri.
tek istediğim;
yere indirmekti,güneşi.
kimler geldi,kimler geçti
korkularım,
silinip,gitmelerdi.
Tamam,
Tamam demeye dilim varmıyorya
sözüm var be gülüm
önden giden yolculara...
tan kararıp,gün batınca
çıkmalıyım yolculuğa.
neden,niçin soramadan
gülmelerim cebimde
arkalara bakmadan
günahlarla sevaplarla
belki özliyeceğim ağlamalarla
artık suskun bir yolcuyum
mevkisini bilmediğim
karanlık bir garda.
trenin acı çığlığını
bir imam bağırmakta.
Bense suskun bir yolcu
sustukca,susmakta
aklım hep,
diyemediğim hoşcakalda.
Oysa,
hey gidi günlerdi..
el bile sallıyamadığım
parke taşlı yollarda.
ani oldu gülüm bu gidiş.
Öyle ani olduki,
sana paket yapıyordum
yaşayamadığım keşkeleri.
hep ama hep vermek isteyipde
veremediğim,
cebimdeki gülmeleri.
anma,beni böyle yaşama
sadece dua et.
suskun yolculara.