Saatler cehennemlerdi kendini
Biterdi gün
Geçerdi beyaz çizgili
Bir mavi tren
Göçerdi yüzün
Çelik raylı düşlerimden.
Bir tek siren sesleri
Takılıp kalırdı voltama
Birde dört bir yana sinen teninin kokusu
Ve başlardı anılar sol yanımı yağmalamaya...
Günlerdir aç kurtlar gibi kemirip duruyor beynimi
Kurşundan daha ağır bir soru
Bütün istasyonlar yitikse o mavi tren nereye gider
Yüzün nereye göçer..
........
........
Bilirim fay hattı gözlerin
Uzanıp kalmışım ortasında
Korunaksız çekincesiz mertçe
Ve kapamışssın gözlerini çoğalmış depremlerim
Düşler ve anılar enkaz altında.....