OTEL YORGUNU
Hitit babacan güneşler ağartırdı
kardeş kanı toprağa karıştığında
ikinciye kullanılmayan bilgelik damıtırdı
safdil akıl ruh ile yarıştığında
körlüğüyle övünen halklar gördük
tarihin kanlı parmaklarında birer tespih tanesi
biz de en az onlar kadar kördük
en gür haykıranımızın en önce kısıldı sesi
ısırgan otları ve zakkumlar arasından
yanık tenlere sonuçsuz denklemler eğiren
bir yüzü vardı ayvanın sarısından
gözüydü otel yorgunluklarını seğiren
kuma gömüp müzmin evsizliğimizi
sayıklar o büyük yalnızlığı geceler
otellere yapıştırdı gölgemizi
hayatı sorgulayan külden heceler
bir kibritlik yol aldık
dev aynasında cüceler