hiç düşünmedim gidişini
böyle olması gerekiyormuş dedim
ve....kaderime boyun eğdim.
sonra bir gün
bir yaprak düştü önüme
sanki birşeyler anlatmak ister gibi.
yine kendimleydim
yine kendi dünyamda kilitliydim.
hayata kapatmıştım kapılarımı
sanki ben kapıları kapatınca
acılar girecek yer bulamazmış gibi.
farketmedim hayatın hâlâ devam ettiğini
o yaprak düşene dek
o kuru yaprak acılarımı dağıtana dek.
birden hayat tersine döndü sanki
ben kendime geldim birden
ve hayata kendimi kapatmadım bir daha
sen gitmiştin.
yüreğim eskisi gibi değildi artık
ama hayat yine de devam ediyor yaşayanlar için.
ve ben yaşıyorum
ama anılarda kalmış bir hayal için değil
artık sadece kendim için.
mutlu olmak istiyorum
yeniden hayat dolu gülmek; aynadaki halime
yeniden maviyi sevmek
denizi en mavi haliyle seyretmek istiyorum.
ben, kendime gelişimi
bir kuru yaprağa borçluyum, biliyorum...