Bir masal gibi başladı herşey...
Kader karşılaştırdı,
Tesadüfler yakınlaştırdı.
Önce Gözlerimiz buluştu,
Sonra ellerimiz
Devamı hayallerimizde büyüdü,
Çağladı
Ve taştı.
Karşı koyamadık,
Tüm direnişlerimiz boşunaydı
Bu masalın iki kahramanıydık biz.
Bu masalla doğduk,
Bu masalla büyüdük
Ve bu masalda ölüyorum ben şimdiİ! ..
Sen bu masalın neresindesin?
Bunu göremiyor gözlerim,
Hissetmiyor artık yüreğim! ..
Binbirgece masalıda olabilirdi oysa ki.
Hiç bitmeyen,her masalın sonu yeni bir başlangıç
Ve kahramanları yine ikimiz..
Bizim masalımızın dünü yoktu,yarını yoktu.
Dünü yoktu,hatırlamak istemediğimiz.
Yarını yoktu,ne olacağını bilemediğimiz.
Yanlızca şu an vardı.
Şu ann Sen ve Ben...
Belki de suskunluğu, sessizliği bundandı.
Konuşmaya başlayınca dün ve yarın dikiliveriyordu karşımıza.
İnciniyor,incitiyordu sözlerimiz.
Sıra sıra sözcüklerimiz yerine,
Suskunluğumuzda son buldu masalımız! ...