Yalnızım,
Çok yalnızım
Bu kalabalığın, bu koşuşturmanın
Bu yoğunluğun içerisinde
Yalnızım
Çünkü sen yoksun
Elinden oyuncağı alınmış
Çocuklar gibi hissediyorum, bazen kendimi.
Şımarık çocuklar gibi.
Sen böyle hissettiriyorsun.
Gerçek bu değil ama
Hayat sandığın gibi
Hep cömert davranmadı bana
Ben de acı çektim, sen kadar,
Ben de kırıldım,
Ben de üzüldüm,
Ben de ihanete uğradım,
Bazen de ihanet ettim, en sevdiklerime
Ama hiç böylesi olmamıştı
Hiçbirşey bu kadar yıkamamıştı.
Her defasında daha çok bağlanmıştım hayata
Güçlü hissetmiştim,
Her defasında.
Bir öncekinden, daha güçlü,
Daha olgun...
Ama bu sefer ki, başka
Olgun değilim artık.
Güçlü hiç değilim.
Ölümü yakınımda hissediyorum
Bu yaşta
Sensiz geçen her gün
Biraz daha, biraz daha