Adamın biri, acıdan vize alınca bir gün, kendini dilsizler ülkesinde bulur. Sınırda yakalanarak ülkenin adı 'Aşk' olan kurucusunun huzuruna çıkarılır. Ülkenin kurucusu da diğer bütün vatandaşlar gibi dilsizdir. Adam şaşkınlığını gizleyemez ve konuşmaya başlar :
- "Bizim oralarda insanların çift yaratıldığını söylerlerdi, fakat şimdi görüyorum ki insanlar gibi, duygular da çift yaratılmış. Sizin benzerleriniz yeryüzünde şamatalar koparıyorlar. Ne kadar benziyorsunuz onlara, fakat ne kadar da farklısınız..." dedi ve gözlerine baktı. O anda Aşk'ın gözleri konuşmaya başladı :
- " Ben ve çocuklarım işte bu yüzden gökyüzüne kurduk" dedi ülkemizi. "Bilinci, dolayısıyla sevinci gökyüzüne kanatlananların ülkesidir burası. Bu ülkeye yolu düşen her yabancı, artık bir ömür içinde taşır bizi..."
Gerçekten de Mutluluk ve Yalnızlık, hem dönüş yolunda hem de bütün ömrü boyunca eşlik ettiler adama. Yalnızlığı yanındaydı ve şuydu ki dünyadaki duyguların ölü olduklarını görüyor, fakat bunca gürültü bu ölülerden nasıl çıkıyor diye düşünüyordu. Akılla mantıkla açıklanabilecek bir şey değildi bu, sezginin ışığıyla aydınlanabilecek bir hakikatti belkide. Evet diğer bütün duyguların ölü olduklarını görüyor, insanların bu ölü duygularla yaşıyormuşlarcasına oynadıklarına üzülüyordu.
Yolculuğu boyunca sürekli mektuplaştığı, dilsizler ülkesinin vizesi bizzat kalbinin ellerinden teslim aldığı, bütün insanlığa açılan kapıya, sevgilisine gitti. Gördüğü, yaşadığı her şeyi anlattı. Mektupları yazışını, aklıyla değil, kalbiyle, ruhuyla nasıl yazdığını anlattı. Fark etmişti ki, sevgilisi diğer insanlardan farkla (belki de mektupların veya adamın yardımıyla, yada yaşadığı acılardan kaçamadığı kadarının, yani gözlerini açıp, göz göze geldiği kadar acının yardımıyla) bir zamanlar oynadığı, kendini avutan oyuncakların ölü duygular olduklarını anlamış, fakat onları gömmenin bir yolunu bulamamış, ve onlar arasında kaybolmuştu. Adamın anlattıklarında hala onlardan bir parça görüyordu.
Adam getirdiği hediyeleri göstermek istedi, fakat sevgilisi buna hazır değildi daha ve adama yol boyunca eşlik eden Mutluluk ve Yalnızlığın onlarla birlikte olduklarını fark edememişti.
Kaybedecekleri tek bir gün bile yoktu artık. Adam ve sevgilisi bir an önce cesetler arasındaki ölü duyguların başkanını (Aşk'ı) bulup gömdüler. O anda adamın kalbinden doğan harfler dilinden dökülmeye başladı. 'seni seviyorum..Sevgilisi daha önce böyle bir şeyle hiç karşılaşmamıştı ve o anda birlikte dilsizler ülkesine yükseldiler...
Bu sadece bir hayal, bir hikaye, bir kurgu değil, biliyorum..Kıssadan hisse "seni seviyorum..."
(11.09.2012)