Hani derler ya, eline, diline, beline sahip ol
Ben, dilim yüzünden çok çile çektim bol bol
Başa ne geldiyse, hep onun yüzünden geldi
Başıma gelmekle kalmayıp, kalbimi de deldi
Dil yüzünden ne çektiğimi, gel bir de bana sor
Anlatayım desem, senin dayanabilmen çok zor
Ben çektiklerimin bir kısmını şiirlerime döktüm
Ben yaşanmazları yaşayım derken bak çöktüm
İlk görür görmez hemen kalbimden vuruldum
İki dudak arasından çıkan kurşunla vuruldum
Yıllarca derde deva arayıp, beyhude yoruldum
Gitmediğim ne yer, ne tabibe kaldı, yoruldum
Ağızdan çıkan söz, ya kurşun gibi hedefini vurur
Ya da geri döner ademoğlu misali sahibini vurur
Bu kul ağzından çıkan kendi kurşunuyla vuruldu
Yıllarca derdine derman aradı, beyhude yoruldu
Adem bundan böyle hep sükut hakkını kullanıyor
Çünkü de konuştuklarının çoğu, aleyhinde oluyor
Doluyor artık doluyor, ademin ahir ömrü doluyor
Hayat tarlasında pirinç taşı ayıklamak zor oluyor
Hani kim demişti, hayat aşkla daha güzel olurdu
Eskiden belki öyle olurdu; fakat insanlar bozuldu
Günümüzde insan, dostuna bile güvenemez oldu
Her gülen yüz, gerçeği göstermiyor, hayat zordu
Şair der; sen sen ol, eline, diline, beline sahip ol
Ağzından çıkan kurşun ile vurulursan işin çok zor
O zaman, seni de benim gibi biri tam ortada kor
O zaman, hayatın zehir zemberek olur, bilmiş ol