Bir zamanlar güzel bir kız varmış
Gece inerken saçlarına,
Ay doğarmış yüzüne
Yıldızları sayarmış bazı geceleri
Gözleri dalarmış gülerek gökyüzüne
Bakarmış etrafına yüksekçe bir yerden
Ufka takıkılırmış gözleri
Ve bir yelken belirirmiş orada
Su üstünde kağıttan gemi...
Mutluymuş çok
Ve umutluymuş hayattan
El sallarken gemiye
Düşüvermiş oradan
Su soğuk, derin ve dalgalı
Şimdi tutunacak bir el bulmalı
Ama nafile, nasıl görsün gemidekiler
Suda çırpınan umutları
Son anlarmış yaşamdan
Ruh bedenden çıktı çıkacak
Ama bir el uzanacak
Ve onu çekip çıkaracak
Ümit bu ya bitmez,
Öldürmeyen Allah öldürmez
İlham olmuş gönlüne prensesi sevenin
Hoyrat, ıssız ve sessiz bir gecenin
Karanlığında binmiş kağıttan gemisine
İlham olunca seven gönlüne
Atlas olmuş su damlası gözünde
Bir eli prensesin elinde
Çıkarıvermiş su yüzüne
Ölüme yaklaşan ölümsüz sevdayı
Yaşatmak içinmiş bütün duaları
Ve dualar kabul olmuş
Prenses ve kahramanı
Kavuşunca zahirde
Ebedi mutluluğa erivermişler ahirde!