Cahit Zarifoğlu'na
Kırk yıl
Ve yedi yıl
Seni kuğular çağırdı yolu bitirdin
Sen güvey müthiş kanatlı
Çocuklara âhenk
Ve sancı dağıtan
Ormanı gezmeye çıkan ağaç
Büyük kardeş
Koş artık uykular tutamaz seni
Menziller tutamaz
Ne güzel sözlerin cinleri
Ne Strasburg ne Baden
Ne beşyıldızlı moteller çarmıhlar
İmza günleri
Kırk yıl
Ve yedi yıl
Kimse senin kadar yakıştıramadı
Gurup rengi bir fular gibi
Boynuna ölümü
Sen uçurtmasıyla cenge katılan
Göğsünde âhenkler akrepler
Yıkıldın - korkma !
Yine göklerde uçurtman
Kırk yıl
Ve yedi yıl
Tanrı denedi
Ve içlerine 'kartal sürüleri' saldığın
Küçük oğlanlara bıraktı seni
Güvercin sekişli küçük kızlara
Sen avcı leopar yürekli
Tüfeğinden tüyler üveyikler fışkıran
Valsler borazan çiçekleri
Gittin ve birlikte götürdün sırrını
Yürüyüp ormandan içeri