dağıldı ömrümüze kurduğu tuzaklar sevda cinlerinin
şiir perileri ağlaştılar
ahu gözlü düşler titreşip sokuldu birbirine
geldiklerinde ben yoktum
seni de bulamadılar
kaçıp kurtulduk ellerinden
dereler tepeler aştık inat ülkelerinde
durup soluklanmadık
durup ağlamadık ardımızda kalanlara
hasret zebanileri bu hale çok şaştılar
bir tuhaf zamana sürükledik sırları ki akla ziyan
sakladığımız
küllediğimiz
vazgeçtiğimiz her şeyi
yeni baştan gömdük soğuyan lavlara
biz çığlık çığlığaydık
acılar sağırdılar
dev bir muskaydı boynumuzda çaresizlik
kötü bir şakaydı hayat
solgun bir ekim güneşiydi esasında sevmelerimiz
belki de hiç yaşanmadılar...