Dağ taş dile geldi de,bir sen gelmedin dile.
Ölüler mezarlarından fırladılar,
Kulakları sağır eden çığlıklarıma.
Ne yazık ki bir sen duymadın.
Düşman ettin beni bende kendime.
Çıldırmış gibiydi gök,
Nesi var nesi yoksa saldı yeryüzüne.
Sonbahar ya şimdi....
Dökülen yapraklar da boyun büktü,gözlerimdeki hüzne.
Ne yazık bir sen görmedin, bendeki beni,
Düşman ettin,beni bende kendime.
Güzellikler nasılsa eskir bir gün.
Görmedi gözlerim asıl yüzünü kötülüğün.
Beynimi kemirirken türlü düşünceler gün be gün.
Beni sana bağlarken, bilmem ki neydi düşündüğün.
Gün dövünme vaktidir, dövün gönül dövün.