Acının rengi siyahî bulutlarım gebedir, yeryüzünden aldıklarına,
Bazen hırçın savurur öfkesini, yakar yıkar da geçer gider.
Bazen sakin, mutlu mesut aheste aheste,
Sevgi dolu gözyaşlarını bırakır memleketimin üstüne,
Kışın sonu bahar, yağar da yağar,
Çiftleşir Yağmur, toprakla,
Hayat verir, can verir, bire bin veren toprağa,
Bereket tanrıçası gibidir, bereket getirir cansızdan canlıya.
Güneş; mutlu bir sevgilinin ışıltılı gözleriyle bakar yeryüzüne
Kucaklayıverir doğayı,sarıp sarmalar sıcacık anne edasıyla.
Sadık yarimizdir kara toprak,cefaya dayanıklı;
Baharda; yeryüzüne çıkmayı bekleyen, envai çeşit tohumları
Sıcacık göğsünde uyutur, besler, büyütür, aşk ve sevdayla.
Sessiz bir özlem içinde bekler baharı, hasretçesine.
Gün gelir fışkırıverir, yediveren güllerim, kır çiçeklerim.
Gülümseyen gözleriyle, aşk sözcükleri fısıldar,
Soğuk yürekleri, aşka davet edercesine.