Mavinin erim durağıydı ufuk çizgisi,
Ama hiç olmadı.
Mümkün mü ufuk çizgisine ulaşmak?
Adı kalmadı...
Adı da tadı da kalmadı...
ne aşkların,ne de sevgilerin.
Kırmızılar kıyıya vurdu.
Yeşilin rengi sarıya döndü,
Sevişmelerin içi boşaldı,ruhu yandı,
Maviler karaya boyandı.
-Neden? dedi..Tuval
Renkler mi tükendi, yoksa ruhlar mı?
Yürekler soğumuş, dudakların rengi solmuş.
Yürüyen zaman, henüz son değil...
Maviydi zaman; ufuk çizgisi, mavinin erim durağı.
Suskundu renkler ve de yürekler...
Suskundu aşklar ve de sevgiler..
Vazgeçti sormaktan,
Tuval de sustu.....