Toprak gibi bereketli ve bitek günlerinde
Koyu telaşların içinde bitip tükenmez sevgin ve enerjinle
tanıdım seni.
Farkına varmadan çok etkiledin beni.
Yaşadığım dünyamda özel,
Cennet bahçesinden çıkmışçasına güzel.
Barış abidesi gibi duran bedenin,
Ellerinle boyadığın rengarenk tuvalin
Mavi koskocaman yüreğin
Sevginin hasını anlatırdı gözlerin.
İşte o an hasta oldu gözlerine yüreğim.
Seni ben böyle tanıdım
Açtım sana yüreğimi,uzattın dost elini.
Oluru olmazı,doğruyu yanlışı anlattın,
Korktum......
Yanlış yapmaktan korktum.
Düşündüm......
Kime göre neye göre yanlış!
Yanlış ya da doğru ben senin yüreğinde olmak istedim.
Kırdım seni,bir merhabayı eksik ettim
Dostluğunu da kaybettim.
Unutmaya çalıştım, unutamadım
Unutmaya çalıştıkça daha çok bağlandım.
Kırlangıçlar çoktan yuvalarına dönmüş,
Güz yağmurları da çoktan kaybolmuştu.
Sana geldim,usulcacık bir merhabayla,
Kırgınlığı gördüm gözlerinde korktum.
Hazan mevsiminin sararmışlığını gördüm yüzünde irkildim.
Buz dağları gibiydi gözlerin üşüdüm.
Oysa ben gözlerinde kalmaya gelmiştim
”Yaşam ertelemeye gelmez,
gelirse de keşke'lerin sonu gelmez”demiştin
İşte ben bunu şimdi anladım.
Rolümü iyi oynayamadım,sahneden atıldım.
Oysa ben gözlerinde kalmaya gelmiştim.
Anladım ki geç kaldım..............