Her aşk kendi kabuğunda filizlenir,
Her aşk kendi kabuğunda nazlı bir fidan gibi serpilir,güzelleşir.
Her aşk kendi kabuğunda sever,sevilir,terkeder,terkedilir,
Sonra yitirilir...
Anlaşılır ki aşk tek kişiliktir.
Bundan sonra hayat hep o nemli gözlerle seyredilir.
Bilinir,bilinir ki aşk bir kereliktir,
Sonra beklenilir beklenilmeksizin.
ve son, kişi ve karakter ayırdetmeksizin aynıdır.
Kalabalık cemaatin ilk müridi başlar ilk zikrine,
Bu yeni bir felsefi akımın başlangıcıdır.
Adı mı?
SEVGİSİZM...