kayboldu yağmuru oyunların
şimdi
yapraklardaki ses
gözlerdeki yakarı
anlamdaki ben
karmaşa yalnızca
ey tanrı
cenin halinde bir mana
tekmeler sürekli
ıstırap
düğümlenen gecelerin suretsiz misafiri
işitir her şeyi
mürekkebi dağılır hayatın neonlu ellerde
evlerden dönerim
sürer ömür yalnız
yakınlığımız, günahkâr yakınlığımız
uzakları giyinir, kaygıları toplar
dudaklardaki mahremiyetin sabahından
ayrılır
kırgınlık da aklanır