Bazen alırsın eline kalemi.
Kağıda sevgilin gibi bakarsın.
Bu bile dinlendirir yüreğini,
Bazen, öylesine yazarsın...
Bazen gözlerin bulutlanır ansızın.
Anımsarsın en içli hallerini.
Dibine vurursun yalnızlığın,
Bazen, öylesine ağlarsın...
Bazen kelepçelersin sözcüklerin tümünü.
Kement vurursun yüreğinin diline.
Yalnız ağaçlar anlar düşündüğünü,
Bazen, öylesine susarsın...
Bazen serin bir rüzgar okşar tenini.
Tüm kaldırımları bilinçsiz arşınlarsın.
Güçsüz düşüp bir taşa dayarsın elini,
Bazen, öylesine yaşarsın...
Bazen düş olur yaşanan ömür.
Ağustos sıcağında nedensiz üşürsün.
Üstüne karabasanlar zalimce yürür,
Bazen, öylesine ölürsün...