Üşüdüm yıllar yılı kucağında sonbaharın.
Yüreğime kadar titretir, herbir yaprağıyla gelişi,solgun.
Üşüdüm yıllar yılı.
Ve yine sonbahar....
Yine resmini çizmekteyim tüm dostların kağıtlara,
cümle cümle...
Kalem durgun, harfler yorgun,
Duvarlar da mevsim kadar solgun...
Üşüdüm yıllar yılı kucağında sonbaharın,
En sarı düşlerimle savaştım,
Bütün, kan revan içindeydim
Yayla yayla serildim eteklerine,
tüm çorak tepelerin.
Ve ezildim, dövüştüm...
Çook uzaklardan, belki de kendine dönüştüm,
Ama hep üşüdüm.
Kucağında sonbaharın,
Yıllar yılı üşüdüm...