Beni, doğurmamış anaların
Gözü yaşlı genç kızların, yüreğinde
Henüz ölmemiş yiğitlerin dimağında
Beni bir avuç mezar toprağında
Yada musalla taşında
Olmadı yapayanlız bir mezar taşında görmen
Olasıdır dostum. Değilmi ki insanız..
Beni nijerde,Kenyada
Gözleri açlıktan içine çökmüş
Kara bir bebek te
Issız bir çölde
Beni umarsız bakışlarda yada;
İsraf kokan sofralarda
Sonu gelmez;
Doyumsuz ihtiraslarda görmen
Olasıdır dostum. değilmi ki insanız...
İnsanız amma! bilmeyiz aslında;
Acıyla yanan her yürek
Açlıktan yada kahbe bir kurşunla
Can veren, her bebek kendimizdir aslında.
Kendimizdir bilmediğimiz
Kendimizdir görmediğimiz
Kendimizdir duymadığımız
Ve kim bilir birgün?
Yine kendimiz olacaktır, sesi kısılan
Feryadı duyulmayan.
Değilmi ki insanız.