Ayrılık yıkım gibidir,
Hücre hücre eritir beni,
Tüketerek dokularımdaki geni
Beklerim geleceğin mevsimi
Ayrılık acıdır, işler seni
Kederden ördüğün et ile kemiğimi
Dillerin destan eder bana nezaketini,
Seni yazarım hücrelerime
Ayrılığı yenmek için kendi içimde,
Hem bir dil öğrenirim sence,
Erişmek için sonsuz güvencene,
Ayrılık yıkım gibidir,
Sensizliği çizdiğim hüzünlü portrelere…
İpekten saçlarını kendi ellerimleördüğümde
Belik belik dökülürken ince belinin üstüne,
Dayanamam işte o an ayrılığın hasretine
Alevlerin kor kor köz olur
Eritir beni bir tava içinde…
Derece derece dökülürüm,
Şekillenmek için senin ellerinde…