Ben çoktan aştım beynimdeki engelleri
En sonunda buldum sende kendime uygun yeri,
Ben çoktan aştım asırların çekilmezliğini
Yenilmişliğin yenilmezliğini…
Hayatta dönen dümenleri,
Boşa tepelemdik biz, bizden önceki geriyi…
Ve o şehirlerdeki kilometreleri,
Ben çoktan aştım beynimdeki engelleri
Sınırlanmazlığın sınırsız rengini…
Kiraz rengindeki dudaklarına yazdığım sevgiyi,
Pir Sultan'dan aldığım şevki,
Sende meşkeyledim sevgiyi…
Gördüm Şeyh Bedreddin'de adaletin rengini
Kanla yaptı Hallacı Mansur kendi resmini,
Nesimi'nin yüzülmüş derisinde buldum,
Adaletin rengini…
Terazim adaletten yanadır,
Yandıkça özlerim kendimi…
Palalarla saldıran kanlı ellerin pis görkemini,
Gördükçe iğrenirim.
Ben çoktan aştım akarım bir nehir gibi…
Çileğin rengindeki kanımın mürekkebini,
Kağıda çizer giderim.
Ben çoktan aştım, ey bre yobaz beynimde ki engelleri,
Senin gibi yüreğim gitmez geri…
Hep öne gider bilimin direnci
Ben çoktan aştım kendi beynimde ki engelleri…
Bir seni tanırım, bir seni severim
Yalandır bundan gerisi…